Η Μάγισσα
Δημοτικό
τραγούδι της Ξενητειάς
Η ΜΑΓΙΣΣΑ
Μαύρα μου
χελιδόνια απ’ την έρημο,
κι’ άσπρα μου
περιστέρια της ακρογιαλιάς,
αυτού ψηλά που
πάτε κατ’ τον τόπο μου,
μηλιά χω στην
αυλή μου και κονέψετε
και πήτε της
καλής μου, της γυναίκας μου:
Θέλει καλόγρια ας
γίνη, θέλει ας παντρευτή,
θέλει τα ρούχα ας
βάψη, μαύρα να ντυθή,
να μή με
παντυχαίνη, μή με καρτερή.
Τί εμένα με
παντρέψαν δω στην Αρμενιά,
και πήρα
Αρμενοπούλα, μάγισσας παιδί
οπού μαγεύει
τάστρα και τον ουρανό,
μαγεύει τα
πουλάκια και δεν απετούν,
μαγεύει τα
ποτάμια και δεν τρέχουνε,
τη θάλασσα
μαγεύει και δεν κυματεί,
μαγεύει τα
καράβια και δεν αρμενούν,
μαγεύει με και
μένα και δεν έρχομαι
Όντας κινάω για
νάρθω, χιόνια και βροχές,
κι’ όταν γυρίζω
πίσω, ήλιος ξαστεριά.
Σελλώνω τάλογό
μου και ξεζώνεται
πιάνω γραφή να
γράψω και ξεγράφεται.
Λόγος Έμφρων