ΜΙΑ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
Μιά προϊστορική γλώσσα.
Δεν θα το πίστευε κανένας, πως
πάνω στη γη, που έχει τόσο εξερευνηθεί, υπάρχουνε ακόμα λαοί που μιλάνε μιά
γλώσσα, που γι’ αυτήν δεν ξέραμε τίποτε ως τώρα. Κι’ όμως, δέ μπορεί να χωρέσει
καμμιά αμφιβολία πως είναι αληθινή η ανακάλυψη που κάνανε δυό εξερευνητές —Μπίντουλφ
και Λάϊτνερ— σε μιά τους αποστολή στην Ασία.
Στα βορειοδυτικά σύνορα του Κασμίρ βρήκανε δυό μικρά κράτη, το Χούντζα
και το Ναγκάρ, το καθένα με 13.000 κατοίκους πάνω-κάτω, που ζούσανε πάντα στα
βουνά, και η γλώσσα τους, ένα μυστηριώδικο ιδίωμα, δεν μοιάζει με καμμιάν άλλη
γνωστή γλώσσα.
Οι λαοί τούτοι δεν γνωρίζουνε τη γραφή και η γλώσσα τους μεταδίδεται από
γενεά σε γενεά προφορικά. Δεν μένει άλλη εξήγηση για την πρωτοτυπία της γλώσσας
τους από τούτηνε, πως είναι τα απομεινάρια μιας προϊστορικής γλώσσας, που ήτανε
ξαπλωμένη στις Ινδίες, στα βόρεια μέρη, πριν ακόμα οι Άριοι, που μιλούσανε
σανσκριτικά, περάσανε την αλυσσίδα των βουνών κατά τα 3000 – 2000 π.Χ. και προχωρήσανε
προς την κεντρική Ασία.
Η γλώσσα τούτη διακρίθηκε τόσους αιώνες γιατί οι λαοί αυτοί ζούσανε
χωριστά από τους άλλους, κλεισμένοι μέσα στα βουνά, ενώ ολόγυρά τους μιλιούνταν
οι ινδοϊρανικές γλώσσες.
/ - πηγή: φιλολογική εφημερίδα
«Νεοελληνικά Γράμματα»,
Κυριακή 17 Νοεμβρίου 1935,
στήλη: Διάφορα, (σ. 11).
Λόγος Έμφρων