Ρίτα Μπούμη
«Αγοραπωλησία»
ποίημα,
1935
ΑΓΟΡΑΠΩΛΗΣΙΑ
Ένα ταμπλώ παληό με
υπογραφή σβυσμένη
τους βιαστικούς
διαβάτες ηροσκαλεί
μέσ’ του
παλαιοπωλείου τη βιτρίνα
ανάμεσα σε πράγματα
νεκρά
με μιάν άξία στη
σκόνη σκεπασμένη.
Μιά νέα κυρία
ποζάρει του οχτακόσια
σε μιας επαύλεως
γοτθικής τη σέρρα,
βεντάγια από φτερά
και κρινολίνο
στέμμα στ’ ωραίο
κεφάλι
και σάλι
βαρύπυχο με κρόσια.
Αγωνιά σ’ όλο το
φόντο,
ο πορφυρός ο
θάνατος του ηλίου
μέσα από χλοερές
ξωτικές δαντέλλες
στο βάθος των
γαλάζιων οριζόντων.
Απάνω ένα χαρτόνι
ότι «Πωλείται»
τιμή ευκαιρίας,
έργο μεγάλου
Φλαμανδού Δασκάλου.
Απάνω ένα χαρτόνι
ότι «Πωλείται»…
Στο απόκεντρο το
κουβάλησε παλαιοπωλείο
μιά ευγενική
γρηούλα φοβισμένη
κάτω απ’ τη μακριά
της πελερίνα
που κάποτε είχε μιά
γιρλάντα ερμίνα …
Οι μορφασμοί
λεπτοί, σιωπηρά τα χείλη
τα γαλανά της μάτια
με ικεσία
τον παληατζή
ατενίζουν μεταπράτη,
που μ’
επαγγελματική αδιαφορία
την τάχα
αυθεντικότητα εξετάζει.
Φλεγματικά κυττά
μιά τη γρηούλα
και μιά τη νέα
κυρία του οχτακόσια
και με την πίπα
πάντα μέσ’ τα δόντια
ψυχρά προσφέρει
φράγκα πεντακόσια.
Κατόπιν «Σείς;»
ρωτί
Μά η ευαίοθητη
γρηούλα δέ μιλάει.
Τείνει το λεπτό
χέρι στα λεφτά
και τα εικοσιπέντε
χρόνια της πουλάει…
[
από την δεύτερη ποιητική συλλογή
της Ρίτας Ν. Μπούμη
«Σφυγμοί της σιγής μου»,
τυπ. Βαρβαρέσου, Πειραιάς, 1935. ]
Λόγος Έμφρων