 |
Γιώργου Κ α ραντώνη
Απολογία
Συνέντευξη με τον ποιητή
Γιώργο Κ α ραντώνη
|
 |
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
ΜΕΛΕΤΗ 1985
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ UPSALA
Ο ΡΟΛΟΣ
ΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΗΘΟΥΣ
ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ
ΤΗΣ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ
Πατήστε για να ανοίξει το έγγραφο
"The Role of Musical Ethos to the Greek Cult of the Classical Period"
(σκιαγράφηση περίληψης της μελέτης)
Η μουσική κατείχε μια περίοπτη θέση στην καθημερινότητα των αρχαίων Ελλήνων, όπως μαρτυρούν πολυάριθμες αναφορές σε φιλοσοφικά κείμενα, αρχαιολογικά ευρήματα και μυθολογικές ιστορίες.
Η αντίληψη της μουσικής δεν περιοριζόταν σε μια απλή μορφή τέχνης, αλλά της αποδιδόταν μια θεϊκή υπόσταση, καθώς πιστευόταν ότι έχει τη δύναμη να επηρεάζει την ψυχή και να συνδέει τον άνθρωπο με το θείο.
Ο Πυθαγόρας, φιλόσοφος και μαθηματικός, θεωρούσε τη μουσική ως αντάλλαξη της ουράνιας αρμονίας, όπου κάθε πλανήτης παράγει έναν ήχο και η συνδυαστική τους αρμονία συνιστά τη «μουσική των σφαιρών».
Αυτή η θεωρία συνέδεε τη μουσική με την αστρονομία και την κοσμολογία, ενώ παράλληλα υπογράμμιζε τη θεϊκή της προέλευση.
Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν θεσπίσει μουσικούς νόμους και κανόνες που ρύθμιζαν τη μουσική πρακτική, ενώ παράλληλα απέδιδαν σε κάθε μουσικό είδος ένα ιδιαίτερο ήθος, δηλαδή μια ηθική και ψυχολογική επίδραση.
Οι μουσικοί νόμοι, όπως ονομάζονταν, ήταν αυστηροί κανόνες που καθόριζαν τη μελωδία, τον ρυθμό και την αρμονία, ενώ το ήθος κάθε μουσικού είδους αντικατέστησε τη θεϊκή σφαίρα που το προστάτευε.
Ο Απόλλωνας, θεός του φωτός και της αρμονίας, συνδέθηκε με τη λύρα, ένα έγχορδο όργανο που συμβόλιζε την τάξη, τη λογική και την πνευματική διαύγεια. Η μουσική του Απόλλωνα ήταν συνυφασμένη με την ηθική και την παιδεία, ενώ η λύρα νέων ήταν για τη διδασκαλία των συνοδειών θρησκευτικών ύμνων.
Αντίθετα, ο Διόνυσος, θεός του κρασιού, του ενθουσιασμού και της έκστασης, συνδέθηκε με τον αυλό, ένα πνευστό όργανο που συμβόλιζε το πάθος, την ελευθερία και τη ζωτική δύναμη. Η μουσική του Διονύσου ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τις βακχικές τελετές και τις θεατρικές παραστάσεις, όπου ο αυλός μετακινήθηκε για τη δημιουργία έντονων συναισθημάτων και την πρόκληση.
Η αντίθεση μεταξύ της μουσικής του Απόλλωνα και του Διονύσου αντικατοπτρίζει τη διττή φύση της ανθρώπινης ύπαρξης, όπου η λογική και το πάθος, η τάξη και το χάος συνυπάρχουν και αλληλοσυμπληρώνονται.
Η μουσική στην αρχαία Ελλάδα δεν ήταν απλώς μια τέχνη, αλλά μια έκφραση της κοσμολογικής τάξης και της θεϊκής αρμονίας, που συνέδεε τον άνθρωπο με το θεϊκό και καθόριζε την ψυχική και ηθική του υπόσταση.
( η απόπειρα σκιαγράφησης της περίληψης επειδή η πρωτότυπη μελέτη είναι στα αγγλικά. )