Κώστας Πασσαγιάννης
«Αριστόδημος» (1896)
(ποίημα
για έναν αντι-ήρωα)
ΑΡΙΣΤΟΔΗΜΟΣ
Αριστόδημε!
Της καταφρόνιας κακόμοιρο αποπαίδι και
της καταλαλιάς·
θρέμα της ξακουσμένης Σπάρτης και ψεγάδι
της·
του τάν ή επί τάς γέννημα και δούλε
της δειλείας·
βλαστέ του νίκη ή θάνατος και τέκνο
της φυγής·
καμάρι του Ευρώτα του μυριόδοξου και
λειποτάχτη των Τεμπών.
του θείου Λεωνίδα σύντροφε διαλεχτέ και
άδοξε προδότη του.
η άδική σου, ίσως, και μαύρη καταφρόνια,
για πάντα θα μας συγκινή, — για πάντα..
Πώς ήθελα να τόσβυνα της ιστορίας το
φύλλο, το άσβεστο,
πού γράφει τη φυγή σου !..
Αριστόδημε!
άτυχε άρρωστε του Αλπηνού, και του Ευρύτου
σύντροφε ανάξιε·
νικημένε από την αρρώστια του κορμιού,
κι από τη βαθύτερη αρρώστια της ψυχής
νικημένε·
αδέξιε μιμητή του αρρώστου σου συντρόφου, και προδότη του.
καταφρονητή της δόξας της παντοτεινής λιγόψυχε,
και άμοιρε αιώνιας καταφρόνιας ζηλεφτή·
η άδική σου, ίσως, και άσπλαχνη καταφρόνια
αφτή,
για πάντα θα μας συγκινή, — για πάντα...
Πώς ήθελα να τόσβυνα της ιστορίας το
φύλλο, το άσβεστο,
πού γράφει τη φυγή σου !..
Αριστόδημε!
της ιστορίας αιώνιε κατάδικε.
ο κόσμος είνε άδικος·
δεν συχωράει την πρώτη αμαρτία
μ’ όσες κι αν τον ποτίσης καλωσύνες ύστερα.
Και η φυγή σου από του Λεωνίδα
και των διακόσιω ενενηνταενιά το δοξασμένο
το πλευρό,
δεν αποπλύθηκε τέλεια,
για την ιστορία των αιώνω την αδυσώπητη,
με το δοξασμένο σου στις Πλαταιές θάνατο!
Ούτε αν έπεφτες χίλιες φορές ακόμη, σε
χίλιες άλλες Πλαταιές!
Κ’ η άδική σου τύχη για πάντα θα μας
συγκινή, — για πάντα...
Πώς ήθελα να τόσβυνα της ιστορίας το
φύλλο, το άσβεστο,
πού γράφει τη φυγή σου !..
/ - πηγή: περ. «Φιλολογική Ηχώ»,
(περιοδικόν εκδιδόμενον κατά Σάββατον),
Εν Κωνσταντινουπόλει,
Περίοδος Β’, τεύχος αριθμός 9,
30 Μαρτίου 1896, (σ. 69).
[ Το
πεζοτράγουδο «Αριστόδημος»
του Κώστα Πασσαγιάννη
εντάσσεται σε ενότητα
με προσδιοριστικό τίτλο (υπέρτιτλο):
«Παράξενα Τραγούδια».]
Λόγος Έμφρων