Γ. ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ, "Ράκος Υπάρξειως" (1929)
[ Το ποίημα του Γ. Τσουκαλά "Ράκος υπάρξειως" σε πολυτονικό.
Εδώ υποχρεωτικά μετασκευή σε μονοτονικό.
Το ποίημα δημοσιεύθηκε
στο περ. "ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΗ ΤΕΧΝΗ" (1929) ]
Γεώργιος Τσουκαλάς
«ΡΑΚΟΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ»
Πρώην ηθοποιός, κι έχει ξεπέσει :
Μιά αρρώστεια, από καιρό που τον παιδεύει.
Τόριξε στο πιοτό και στη μορφίνη.
Στα καφενεία γυρνάει και ζητιανεύει.
Πρώην ηθοποιός. Και λέει ακόμα
πως είναι στη σκηνή, τάχα, και παίζει.
την πιο θερμή του ρεβερέντζα κάνει,
όταν σταθεί μπροστά σ’ ένα τραπέζι.
Σε χάος, μες στο μυαλό του, ιδέες περνούνε :
Σκέπτεται πως ακόμα παρασταίνει.
Μ’ έργο θεατρικό η ζωή δε μοιάζει,
που κλείνει η αυλαία και τίποτα δεν μένει;
Παίζουν χαρτιά, ή τραβούνε ναργιλέδες.
Βέβαια, δεν του δίνουν σημασία.
Φεύγει με αξιοπρέπεια. Πώς να νιώσονν
της υψηλής της τέχνης την αξία...
Μ’ αν τύχει και κανείς τον ελεήσει,
όλος μεγαλοπρέπεια ευχαριστάει.
Του αρέσει να φαντάζεται πως είναι
ο θαυμαστής που τον χειροκροτάει.
Στο βρωμερό επιστρέφουν καφενείο
φάσματα μεγαλείων του περασμένων.
Κ’ είναι ήρως μυθικός, που αποθεούται
μπροστά σ’ ένα κοινό ενθουσιασμένον.
Τί κι αν σε λίγο τ΄όραμα θα σβήση
της ονειροπολήσεώς του εκείνης ;
Στην τσέπη, το ρικνό του χέρι σφίγγει
την τιμή μιάς ενέσεως μορφίνης.
Γ. ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ
/ - πηγή: περ. «Αλεξανδρινή Τέχνη», Χρονιά Γ, τεύχος 8-9, Αύγουστος-Σεπτέμβριος 1929, (σ. 261-262)
Λόγος Έμφρων