ΔΥΣΣΗΣ ΜΑΡΜΑΡΗΣ
Η Σαρκοφάγος της Σαλώμης
Η
ΣΑΡΚΟΦΑΓΟΣ ΤΗΣ ΣΑΛΩΜΗΣ.
Το σώμα της κατόπιν, όπως ήταν ολόγυμνο, τη
στιγμή του πλέον εξωφρενικού οργίου της, που ο εραστής της αρπάζοντάς το ως
τρόπαιο το σήκωσε ψηλά και το κάρφωσε στο σκληρό δόρυ του ως ορείχαλκου φρουρού
της κίτρινης σάλας, κατετέθηκε σε χρυσέγκαυστο φέρετρο και σκεπάστηκε από υακίνθινο
πέπλο κάτω από το οποίον λαμπύριζαν μόνο οι πετραδόπλουμες θήκες των μαστών της
Σαλώμης και τα δαχτυλίδια των ποδιών της εκείνων, όπου μιά νύχτα στη ψηλή
ταράτσα του ιδίου ανακτόρου, την φωτισμένη από κόκκινους πυρσούς, χόρεψαν τον
πλέον παράδοξο σημιτικό χορό...
Η μόνη ζωή, τα νυχτόχρωμα μαλιά της
κομμένα αιγυπτιακά δάσωναν γύρω από το αλαβάστρινο κεφάλι της σαν οργώσα
βλάστηση εβένων, πιασμένα με ρουμπίνια.
Έτσι το βαρύ εκεϊνο από πετράδια μύρα καί
δάκρυα φέρετρο, σκεπασθέν κατόπι με κυανό γυάλινο κάλυμα, καταβιβάσθηκε από
μαύρους σκλάβους στη σκοτεινή στέρνα (φυλακή) των ανακτόρων και ακουμπίστηκε στη
σχάρα των κοκκάλων ενός αποκεφαλισμένου προφήτη.
Όποιος από τους αρχαιολόγους ανακαλύψη ποτέ
το βυθό της στέρνας εκείνης θα βρη ακόμη το ταριχευμένο σώμα της πριγκηπίσσης
Σαλώμης μέσα στη πολύτιμη θήκη του.
ΧΑΝΙΑ, ΔΥΣΣΗΣ
ΜΑΡΜΑΡΗΣ.
/
- πηγή: περ. «Αλεξανδρινή
Τέχνη», Χρονιά Β, τεύχος 8, Ιούλιος 1928, (σ. 295).
Λόγος Έμφρων