HAROLD LASSWELL - PSYCHOPATHOLOGY AND POLITICS - (1930) - ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗ

 

HAROLD LASSWELL

PSYCHOPATHOLOGY AND POLITICS

 

 

[ Από το βιβλίο του Harold Lasswell, «Ψυχοπαθολογία και Πολιτική» (1930), παρουσιάζονται κατωτέρω, μεταφρασμένα έστω και υποτυπωδώς, ορισμένα αποσπάσματα από το έκτο κεφάλαιο (Political Agitators) και από το όγδοο κεφάλαιο (Political Administrators)

  Στο συγκεκριμένο σύγγραμμά του ο Harold Lasswell χρησιμοποίησε και εφάρμοσε την μέχρι εκείνη την εποχή προσφερόμενη γνώση της Ψυχανάλυσης και της Ψυχοπαθολογίας.

   Ουσιαστικά μετά την θεωρητική εισαγωγή των κεφαλαίων, ιδίως των παρουσιαζομένων εδώ, ο Lasswell παρουσιάζει την περίπτωση ή τις περιπτώσεις μεμονωμένων υποκειμένων, τους ονομάζει με το αρχικό γράμμα του ονόματός τους, και, με την κλινική μέθοδο ή παραπλήσιες μεθόδους, αποπειράται να εξάγει συμπεράσματα για την πολιτική τους συμπεριφορά, στηριζόμενος εν προκειμένω στη θεωρία των σταδίων του Freud αλλά και άλλων σχετικών θεωρητικών και ερευνητών.

  Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, από θεωρητική άποψη και μάλιστα εξ αιτίας της παράθεσης θεωρητικών θέσεων από διάφορους θεωρητικούς-μελετητές, παρουσιάζει το τελευταίο και καταληκτικό του κεφάλαιο, υπ’ αριθμόν 13, “The State as a Manifold of Events”, όπως επίσης και το κεφάλαιο 10, “The Politics of Prevention”.

  Είναι ένα από τα πρώτα βιβλία που διασυνδέουν την Ψυχανάλυση και ευρύτερα την ψυχολογική προσέγγιση με την Πολιτική Συμπεριφορά και γενικότερα την Πολιτική Επιστήμη. ]

 

HAROLD LASSWELL ΨΥΧΟΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ 1930

 

 

Harold D. Lasswell, «Psychopathology and Politics”, The University of Chicago Press, Chicago, Illinois, 1930.

 

 

 

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ:

/ -1. ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ.

/ -2. Η ΨΥΧΟΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ.

/ -3. ΜΙΑ ΝΕΑ ΤΕΧΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗΣ.

/ -4. ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΤΥΠΩΝ-ΧΑΡΑΚΤΗΡΩΝ.

/ -5. ΘΕΩΡΙΕΣ ΤΩΝ ΤΥΠΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ.

/ -6. ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΑΡΑΧΟΠΟΙΟΙ (Political Agitators) 

/ -7. ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΑΡΑΧΟΠΟΙΟΙ - Συνέχεια.

/ -8. ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ-ΔΙΟΙΚΗΤΕΣ

        (Political Administrators)

/ -9. ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ (Φρονήματα)

        (Political Convictions) 

/-10. Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΡΟΛΗΨΗΣ.

/ -11. Η ΠΑΡATETAMENH ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΚΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ.

/-12. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ

/-13. ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΩΣ ΠΟΛΛΑΠΛΟΤΗΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ.

        (The State as a Manifold of Events)

 

 

Κεφάλαιο 6:

ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΑΡΑΧΟΠΟΙΟΙ  (Political Agitators)

 

  Το ουσιαστικό χαρακτηριστικό γνώρισμα του ταραξία (agitator) είναι η υψηλή αξία που δίνει στη συναισθηματική ανταπόκριση του κοινού. Το αν αυτός επιτίθεται στους κοινωνικούς θεσμούς ή το εάν τους υπερασπίζεται είναι δευτερεύον ζήτημα. Ο ταραχοποιός, πήρε το όνομά του, επειδή είναι αρκετά ταραγμένος γύρω από την δημόσια πολιτική για να μεταδώσει τον ενθουσιασμό του σε εκείνους που τον αφορούν.

   Ο ταραχοποιός εξιδανικεύει το μέγεθος των επιθυμητών κοινωνικών αλλαγών που μπορούν να παραχθούν από μια συγκεκριμένη γραμμή κοινωνικής δράσης.

[ ορισμός του ταραχοποιού: ]

   Μπορούμε να πούμε ότι ένας ταραχοποιός είναι αυτός που υπερμεγενθύνει τη διαφορά μεταξύ μιας μάλλον επιθυμητής (κατ’ αυτόν) κοινωνικής πολιτικής και μιας άλλης πολιτικής, όπως ακριβώς ο εραστής, σύμφωνα με τον Shaw, είναι αυτός που μεγαλοποιεί κατά πολύ τη διαφορά μεταξύ μιας γυναίκας και μιας άλλης.  

  Ο ταραχοποιός εύκολα καταλαβαίνει ότι αυτός που διαφωνεί μαζί του είναι σε επαφή με τον διάβολο και ότι οι αντίπαλοι δείχνουν κακή πίστη ή δειλία

   Οι ταραχοποιοί είναι διαβόητα φιλόνικοι και απειθάρχητοιι. Πολλά μεταρρυθμιστικά πλοία είναι επανδρωμένα από στασιαστές.

   Ο ταραχοποιός (αγκιτάτορας) είναι πρόθυμος να καθυποτάξει τις προσωπικές εκτιμήσεις (του) στις ανώτερες αξιώσεις αρχών.

    Πιστεύοντας στις άμεσες, συναισθηματικές αντιδράσεις εκ μέρους του κοινού, ο ταραχοποιός (αγκιτάτορας) δείχνει να έχει εμπιστοσύνη στις μαζικές εκκλήσεις και στις γενικές αρχές.

 

 

 

 

Κεφάλαιο 8:

ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ (Political Administrators)

    Ορισμένοι πολιτικοί διαχειριστές (αρχηγοί) είναι γεμάτοι από ιδέες ενώ άλλοι σπάνια προσελκύονται από την καινοτομία.

    Μερικοί διαχειριστές κάνουν την καλύτερη δουλειά τους υπό έναν μάλλον απολαυστικό αρχηγό. Άλλοι καταρρέουν εκτός αν υπάρχει έντονη πίεση από ψηλά.

    Υπάρχουν διαχειριστές που η επιρροή πάνω στους υφισταμένους τους απορρέει από την εξουσία της θέσης τους και όχι από την εξουσία/επιβολή της προσωπικότητάς τους. 

   Υπάρχουν κάποιοι διαχειριστές που μπορεί να στηρίζονται στην ευσυνείδητη εκτέλεση λεπτομερών εργασιών, ενώ άλλοι διαχειριστές παραμελούν τις λεπτομέρειες και σκέφτονται από την άποψη της γενικής πολιτικής.

    Φαίνεται ότι μια ομάδα διαχειριστών είναι αξιοσημείωτα παρόμοια με εκείνη των ταραχοποιών, διαφέρει μόνο στο γεγονός ότι αυτοί συνδέονται με συγκεκριμένα άτομα πιο στενά, και έτσι μεταθέτουν-μετατοπίζουν τα αποτελέσματά τους σε λιγότερο γενικευμένα αντικείμενα.

  Αυτό δίνει μια ορισμένη ανεξαρτησία στον διαχειριστή από την υποχρέωση να «ξεσηκώσει» μεγάλο αριθμό του πληθυσμού. Αυτό τον συνδέει, όμως, με μεγαλύτερη ασφάλεια με τα μέλη του δικού του περιβάλλοντος, των οποίων τις σχέσεις επιδιώκει να συντονίσει. Ο διαχειριστής είναι ένας συντονιστής της προσπάθειας (co-ordinator of effort) στη συνέχιση της δραστηριότητας.

      Ως τάξη, οι διαχειριστές διαφέρουν από τους ταραχοποιούς (αγκιτάτορες) λόγω της μετατόπισης των αποτελεσμάτων τους σε λιγότερο απομακρυσμένα και αφηρημένα αντικείμενα.

   Εισηγούμεθα ότι μια διαφορετική ομάδα διαχειριστών στρατολογείται μεταξύ εκείνων που έχουν περάσει ομαλά τις αναπτυξιακές τους κρίσεις (developmental crises). Αυτοί δεν έχουν καταπιέσει υπερβολικά ισχυρές εχθρότητες, αλλά είτε εξιδανικεύουν (sublimate) αυτές τις ενορμήσεις (these drives), είτε τις εκφράζουν με τόλμη στον οικείο κύκλο τους.

   Αυτοί επιδεικνύουν ένα απρόσωπο ενδιαφέρον για το έργο της ίδιας της οργάνωσης, και επιβάλλονται με σταθερότητα, αν και όχι με υπερβολική έμφαση, στην επαγγελματική τους και στην προσωπική τους ζωή.

   Η απουσία του ενδιαφέροντός τους για αφαιρέσεις οφείλεται στο γεγονός ότι δεν τις χρειάζονταν ποτέ ως μέσο αντιμετώπισης των συναισθηματικών τους προβλημάτων.

   Αυτοί μπορεί να χρησιμοποιήσουν ή να αφήσουν γενικές ιδέες χωρίς όμως να τις χρησιμοποιήσουν για να προκαλέσουν εκτεταμένες συναισθηματικές αποκρίσεις από το κοινό. Μη όντας δεμένοι ούτε με αφαιρέσεις ούτε με συγκεκριμένους ανθρώπους, αυτοί είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν και τα δύο σε ένα πλαίσιο ανθρωπίνων σχέσεων, που νοούνται απρόσωπα. Τα αποτελέσματά τους ρέουν ελεύθερα. Δεν επηρεάζονται, αλλά προσαρμόζονται συναισθηματικά.

    Οι ιδιαίτερα πρωτότυποι και υπερδραστήριοι  διαχειριστές φαίνεται να δείχνουν ένα θεμελιώδες υπόδειγμα/μοτίβο που συμπίπτει με εκείνο των ταραχοποιών.