Μάρκος Αυγέρης
Ανάμεσα στους ανθρώπους
δίπρακτο δράμα, 1904
παράσταση: «Νέα
Σκηνή»
/ - a.) Το δράμα εις πράξεις δύο «Ανάμεσα στους
ανθρώπους» του Μάρκου Αυγέρη παραστάθηκε από τη «Νέα Σκηνή» του
Κωνσταντίνου Χρηστομάνου το φθινόπωρο του 1904 στο Δημοτικό Θέατρο.
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Λουκά ο Νίκος
Παπαγεωργίου, ως Αννέτα η κ. Χατζηχρήστου.
Όπως γράφει στην επαινετική θεατρική
κριτική του ο Γρηγόριος Ξενόπουλος: « Ο συγγραφεύς του δράματος νεαρώτατος, φοιτητής είκοσι εικοσιδύο ετών,
από την Ήπειρον νομίζω ».
Συνεχίζει αργότερα:
«Πρέπει να ομολογήσωμεν ότι ποτέ έως τώρα έλλην δραματικός δεν συνέλαβεν
υπόθεσιν τόσω δραματικήν, ζωντανήν, γνησίαν, αληθινήν. … Ο κ. Αυγέρης είνε ήδη δραματικός συγγραφεύς, άξιος του ονόματος.»
/ - b.)
Η υπόθεση του δράματος:
« Η σκηνή εις ένα χωριό. Η Αννέτα, η εύμορφη αδελφή
του νέου αγιογράφου Λουκά, έχει σχέσεις με τον γυιό του Άρχοντα - ανώνυμον –
και τον δέχεται στο σπίτι της και κοιμάται μαζί του.
Όταν
όμως ανακαλύπτεται η ατιμία της, οι χωρικοί, ο κόσμος, οι άνθρωποι απαιτούν από
τον αδελφόν της να την σκοτώση ή τουλάχιστον να την διώξη. Και του Λουκά αυτή
είνε η πρώτη αταβιστική ορμή. Δια της βίας συγκρατεί τον εαυτόν του την στιγμήν
που ακούει από το στόμα της αδελφής του το έγκλημά της.
‘Ηδη ο
μέλλων πενθερός του, - ο Λουκάς είναι αρραβωνιασμένος, - του στέλνει οπίσω το
δακτυλίδι.
Οι
χωρικοί τον περικυκλώνουν, τον υβρίζουν, τον προπηλακίζουν, τον πτύουν, και
νομίζω ότι τον κτυπούν. Ο Λουκάς καταφεύγει εις το σπίτι του, αλλ’ οι διώκται
τον παρακολουθούν και εισορμούν. Η Αννέτα είναι εκεί. Η θέα της εξεγείρει ακόμη
την αγριότητά των, και κατά το έθιμον, θέλουν να την αρπάξουν και να την
πομπέψουν.
Ο Λουκάς
ανθίσταται. Οι χωρικοί τον δένουν και απάγουν την αδελφήν του. Ο Λουκάς σπάει
τα δεσμά του και τρέχει κατόπι των. Είνε αργά. Η Αννέτα έχει πομπευθή και
κακωθή μέχρι θανάτου. Του την αποδίδουν πτώμα σχεδόν, αιμόφυρτην,
ελεεινήν.
Τι να
την κάμη τώρα; Το ζωντανόν καλλιτέχνημα του το εμόλυναν, του το εχάλασαν, του
το ατίμασαν, του το κατέστρεψαν. Και ο Λουκάς έξαλλος τώρα, το πετά εις το
ποτάμι.. Ίσα ίσα που την νύκτα εκείνη είχεν ιδή εις τον ύπνον του ότι την
αδελφήν του την έτρωγαν λύκοι. Και να που οι λύκοι – οι άνθρωποι, - του την
έφαγαν αληθινά.
Και εις
το τέλος όταν πίπτη η αυλαία, ο τρελλός Λουκάς εξορμά από την σκηνήν,
ενθυμούμενος τόνειρόν του και φωνάζων σπαρακτικώς:
“ Οι λύκοι ! οι λύκοι ! οι λύκοι !”. »
/ - πηγή b.: περ. Παναθήναια, τεύχος της 15
Οκτωβρίου 1904, στήλη: Θεατρική Ζωή, άρθρο: Νέα Σκηνή: «Μπροστά στους
ανθρώπους» δράμα εις πράξεις δύο, υπό Μάρκου Αυγέρη, συντάκτης: Γρηγόριος
Ξενόπουλος, (σ. 23-24).
/ - c.) Το χειρόγραφο (κείμενο) του
συγκεκριμένου θεατρικού έργου έχει χαθεί. Σαν μαρτυρία μένουν μόνον οι κριτικές
που γράφθηκαν γι’ αυτό τον Οκτώβριο του 1904 στα «Παναθήναια», στους «Καιρούς»,
κ.α.
/ - πηγή c.: Η εισαγωγή για τη ζωή του Μάρκου Αυγέρη στο μεταθανατίως
εκδοθέν βιβλίο: Μ. Αυγέρη, «Ιδεολογικά», Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα (1974).
/ - d.) Μάρκος Αυγέρης μερικά βιογραφικά:
« Ο Μάρκος Αυγέρης
(1884, Ιωάννινα – 1973, Αθήνα).
Το καλοκαίρι του 1901 εγκατέλειψε τα Ιωάννινα για να
πάει στην Αθήνα και να σπουδάσει ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έλαβε το
δίπλωμα του ιατρού το 1907.
Εμφανίσθηκε στα γράμματα πολύ νέος με το ποίημα «Η Βάβω η Τασιά» που δημοσιεύθηκε
στο περιοδικό Νουμάς το 1904.
Την ίδια χρονιά (1904), ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος ανέβασε στη Νέα
Σκηνή, το θεατρικό έργο του Αυγέρη «Μπροστά Στους Ανθρώπους».
Το έργο χειροκροτήθηκε θερμά από το κοινό κι ο νεαρός έγινε δεκτός στους
καλλιτεχνικούς και λογοτεχνικούς κύκλους της Αθήνας με διθυραμβικές κριτικές.
Το δράμα αυτό, που δυστυχώς χάθηκε, υμνήθηκε, μεταξύ άλλων, από τον
"πατριάρχη" του θεάτρου, τον Γρηγόριο Ξενόπουλο.»
/ - πηγή d.: ιστότοπος «Περί… γραφής», λήμμα: Μάρκος Αυγέρης.