Η πρεμιέρα της Aida του Verdi 1871
αποσπάσματα από το άρθρο:
“Aida”
100 Years ago
The
Sydney Morning Herald Jan 1972
ΜΟΥΣΙΚΗ
Verdi in 1871
(φωτο
του άρθρου)
Antoinetta
Pozzoni Anastasi
the
world’s first Aida
(φωτο του άρθρου)
αποσπάσματα από το άρθρο:
Πριν από εκατό χρόνια έγινε η
πρώτη παράσταση της όπερας του Verdi, "Aida", στο Κάιρο, στην όπερα
που καταστράφηκε από πυρκαϊα πέρυσι τον Οκτώβριο (1971).
The operas was commissioned
in 1869 by Ismael Pasha, Khedive of Egypt, as an “opener” for his Cairo Opera
House, built to commemorate the opening of the Suez Canal. “Aida” was to have
been presented in January 1871, but the outbreak of the Franco-Prussian war
caused some delays, and the first performance was not until December 24 (1871).
“Aida” is
regarded as the bridge between Verdi’s middle, prolific period (which includes
“Rigoletto” and “IL Trovatore”) and his final period, with its massive “Otello”
and “Falstaff”.
The composer
was 58 when the opera was first performed, and at a period in his life marked
by easily roused irascibility. The accusation of Wagnerism in this, his newest
work, moved him to fury. It was an accusation made mainly because, like Wagner,
he employed musical motifs to distinguish and announce the entry of certain
characters in the opera, and because he gave the orchestra in “Aida” much more
work to do than in any of his operas up to that time.
(απόδοση στα νέα
Ελληνικά):
Η όπερα ανατέθηκε το 1869 από τον Ισμαήλ Πασά, Χεδίβη της Αιγύπτου, ως
«εναρκτήριο έργο» για την Όπερα του Καΐρου, η οποία χτίστηκε για να τιμήσει τα
εγκαίνια της Διώρυγας του Σουέζ. Η «Αΐντα» επρόκειτο να παρουσιαστεί τον
Ιανουάριο του 1871, αλλά το ξέσπασμα του Γαλλοπρωσικού πολέμου προκάλεσε
κάποιες καθυστερήσεις, και η πρώτη παράσταση δεν έγινε παρά μόνο στις 24
Δεκεμβρίου (1871).
Η «Αΐντα» θεωρείται η γέφυρα μεταξύ της μέσης, παραγωγικής περιόδου του
Βέρντι (που περιλαμβάνει τις «Ριγκολέτο» και «Ο Τροβαδούρος») και της ύστερης
περιόδου του, με τα μεγαλειώδη «Οτέλλο» και «Φάλσταφ».
Ο συνθέτης ήταν 58 ετών όταν παρουσιάστηκε για πρώτη φορά η όπερα, και
σε μια περίοδο της ζωής του που χαρακτηριζόταν από εύκολα διεγειρόμενη οργή. Η
κατηγορία περί βαγκνερισμού σε αυτό, το πιο πρόσφατο έργο του, τον εξόργισε.
Ήταν μια κατηγορία που διατυπώθηκε κυρίως επειδή, όπως και ο Βάγκνερ,
χρησιμοποίησε μουσικά μοτίβα για να ξεχωρίζει και να προαναγγέλλει την είσοδο
ορισμένων χαρακτήρων στην όπερα, και επειδή έδωσε στην ορχήστρα στην «Αΐντα»
πολύ περισσότερη δουλειά απ’ ό,τι σε οποιαδήποτε από τις όπερές του μέχρι
εκείνη τη στιγμή.
Α Paris critic of the first
performance, wrote that “Aida” had revealed a new Verdi “who sometimes put the
statue in the orchestra and left the pedestal on the stage.” From this it was
only a step to accusing Verdi of Wagnerism. So resentful was he of these accusations
that he grew to dislike “Aida” and for a while would have nothing to do with
it.
The story
line for the opera’s libretto was sketched by the French Egyptiologist Auguste
Mariette, titled Mariette Bey. It was rewritten in French prose by Camille du
Locle of the Paris Opera, and then the whole was rewritten a second time, in
Italian rhymes, by Antonio Ghislanzoni.
And to ensure
that the world should learn of the opera’s success (the possibility of its
failure was never entertained) almost every major European newspaper sent its
music critic to cover the first performance.
(απόδοση στα νέα
Ελληνικά):
Ένας Παριζιάνος κριτικός της πρώτης παράστασης έγραψε ότι η “Aida”
αποκάλυψε έναν νέο Verdi «ο οποίος μερικές φορές έβαζε το άγαλμα στην ορχήστρα
και άφηνε το βάθρο στη σκηνή». Από αυτό ήταν μόνο ένα βήμα μέχρι την κατηγορία
ότι ο Verdi υιοθετούσε τον Wagner. Τόσο ενοχλημένος ήταν από αυτές τις
κατηγορίες, που άρχισε να αντιπαθεί την “Aida” και για κάποιο διάστημα δεν
ήθελε να έχει καμία σχέση με αυτήν.
Η πλοκή για το λιμπρέτο της όπερας σχεδιάστηκε από τον Γάλλο
Αιγυπτιολόγο Auguste Mariette, με τον τίτλο Mariette Bey. Ξαναγράφτηκε σε
γαλλικό πεζό λόγο από τον Camille du Locle της Όπερας του Παρισιού, και στη συνέχεια
ξαναγράφτηκε ολόκληρη για δεύτερη φορά, σε ιταλικούς έμμετρους στίχους, από τον
Antonio Ghislanzoni.
Και για να διασφαλιστεί ότι ο κόσμος θα μάθαινε για την επιτυχία της
όπερας (η πιθανότητα αποτυχίας της δεν είχε καν εξεταστεί), σχεδόν κάθε
σημαντική ευρωπαϊκή εφημερίδα έστειλε τον μουσικό της κριτικό να καλύψει την
πρώτη παράσταση.
The European premiere of
“Aida” was given at La Scala, Milan, early in 1872, and its first American
performance in New York late in 1873. The opera did not reach London’s Covent
Garden until 1876, and only a year after this the first Australian performance
was given in Melbourne.
(απόδοση στα νέα
Ελληνικά):
Η ευρωπαϊκή πρεμιέρα της “Aida” δόθηκε στη La Scala του Μιλάνου, στις
αρχές του 1872, και η πρώτη της αμερικανική παράσταση στη Νέα Υόρκη, στα τέλη
του 1873. Η όπερα δεν έφτασε στο Covent Garden του Λονδίνου παρά μόνο το 1876,
και μόλις έναν χρόνο αργότερα δόθηκε η πρώτη αυστραλιανή παράσταση στη
Μελβούρνη.
αποσπάσματα από το
άρθρο:
“Aida – 100 Years Ago”
The Sydney Morning Herald,
(Australia), Saturday, January 1, 1972, section: Weekend magazine and book
reviews, p. 11.
πρωτογενής ανάρτηση:
ΕΛΕΥΘΕΡΟΓΡΑΦΟΣ
[ ανάρτηση 19 Ιουλίου 2025 :
Η πρεμιέρα της Aida του Verdi 1871
“Aida” 100 Years ago
The Sydney Morning Herald
Jan 1972
ΜΟΥΣΙΚΗ ]
αναπαραγωγή ανάρτησης:
Λόγος Έμφρων
[ ανάρτηση 20 Ιουλίου 2025 :
Η πρεμιέρα της Aida του Verdi 1871
ΜΟΥΣΙΚΗ ]