ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ - ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ - Βασίλειος Ανδρικόπουλος - η θεματική διεύρυνση του Καραγκιόζη - ΜΝΗΜΟΤΕΧΝΕΙΟΝ

 

Βασίλειος Ανδρικόπουλος 

"Βασίλαρος",

(1899-1979),

Έλληνας καραγκιοζοπαίχτης (σκιοπαίχτης),

συγγραφεύς ιστοριών για έργα καραγκιόζη.

 

 

   Η μόρφωσή του τον βοήθησε στο να γράψει πολλά δικά του έργα, με έμφαση στα κοινωνικά δράματα και με θέματα από τη λογοτεχνία (όπως π.χ. «Οι Άθλιοι»), τη θρησκευτική ζωή (όπως π.χ. η «Κασσιανή») και ολόκληρη την ελληνική ιστορία, σε συνεργασία και με άλλους συγγραφείς όπως για παράδειγμα ο Γιάννης Μαργαρίτης, που ήταν γραμματέας στην κοινότητα της Ανδραβίδας.

    Όπως διηγείται η κόρη του Βασίλαρου στον Άρη Μηλιώνη, το επίτευγμα του πατέρα της:

   «ήταν ότι κατάφερε να διασκευάσει για τον Καραγκιόζη τους κλασσικούς συγγραφείς. Αυτό ήταν μεγάλο πράγμα. Και μάλιστα στην καθαρεύουσα, όπως μπορεί κανείς να δει στα γραφόμενά του, που ήσαν ορθογραφημένα και καλλιγραφημένα. (...) Και έπαιζε για όλο τον κόσμο. Στις παραστάσεις του πηγαίνανε άνθρωποι από κάθε μορφωτικό επίπεδο, ενώ στο Ντίνο Θεοδωρόπουλο πήγαινε μόνο η ελίτ».

 

/ - πηγή: τα ανωτέρω αποσπάσματα αντλήθηκαν

από το άκρως ενδιαφέρον ηλεκτρονικό βιβλίο

«ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΟΠΑΙΧΤΩΝ»,

ειδική έκδοση της ηλεκτρονικής εφημερίδας

«Ο Καραγκιόζης μας»,

Γενάρης 2017.

( διαθέσιμο στο διαδίκτυο).

 

Νίκος Πονηρός (1981-2010) - κιθαρίστας και τραγουδιστής - ΜΝΗΜΟΤΕΧΝΕΙΟΝ - ΜΟΥΣΙΚΗ

Νίκος Πονηρός  (1981-2010) 

ΜΟΥΣΙΚΗ  

 

 

 

        
 η αφίσσα της συναυλίας 1 Ιουνίου 2013

Σειρά ετήσιων συναυλιών

στη μνήμη του κιθαρίστα και τραγουδιστή

Νίκου Πονηρού (1981-2010).

 

ακράσου μεταξύ άλλων

το τραγούδι «Ζωντανός νεκρός»

σε στίχους και μουσική Δημήτρη Βελοπετρόπουλου

που τραγουδά ο Νίκος Πονηρός

(διαθέσιμο στο διαδίκτυο)

 

Ελένη Δαβιλά - ίχνη απουσίας - ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ - ΕΙΚΑΖΕΙΝ

Δαβιλά Ελένη - Ίχνη Απουσίας - ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

 

 

 

Ελένη Δαβιλά   «ίχνη απουσίας»

πίνακας: λάδι σε μουσαμά

διαστάσεις: 50 cm x 70 cm

Δάφνη Κωστοπούλου (1937-2000) - Ελληνίδα ζωγράφος - ΜΝΗΜΟΤΕΧΝΕΙΟΝ - ΕΙΚΑΖΕΙΝ

 

Δάφνη Κωστοπούλου

 (1937, Αθήνα – 2000, Παρίσι)

Ελληνίδα ζωγράφος

 

 

Δάφνη Κωστοπούλου

Ο πίνακας από το ιστολόγιο «Νικίας»

 

 

 

 

1958: Γκαλερί «Κούρος», Αθήνα

(1^η ατομική έκθεση της Δάφνης Κωστοπούλου)

 

11 Οκτωβρίου 1958:  εφ. Εμπρός

 « Με συρροήν εκλεκτού αθηναϊκού κοινού έγιναν την Δευτέραν στην αίθουσαν «Κούρος» (οδός Αναγνωστοπούλου 10) τα εγκαίνια μιας από τις πιο ενδιαφέρουσες ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής:  Η δ. Δάφνη Κωστοπούλου παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα 30 λαμπρούς πίνακες.

  Η έκθεσι της δ. Δάφνης Κωστοπούλου αποτελεί ασφαλώς το γνήσιο καλλιτεχνικό γεγονός με το οποίο αρχίζει η χειμερινή περίοδος.»

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ 

ΑΠΌ ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ 

ΣΤΗ ΓΚΑΛΕΡΙ ΚΟΥΡΟΣ 1958

 

 (από τα συνοδευτικά σχόλια της φωτογραφίας):

  Η νεαρά Ελληνίς δ. Δάφνη Κωστοπούλου, καλλιτέχνις, με τον καλλιτεχνικό διευθυντή της αιθούσης «Κούρος» ζωγράφο κ. Λ. Χρηστάκη. 

 

Δημήτρης Εφεντάκης - Φωτογραφία - ΜΥΤΙΛΗΝΗ - ΕΙΚΑΖΕΙΝ

 

Δημήτρης Εφεντάκης

ΜΥΤΙΛΗΝΗ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

 

 

 «συμμετρία το βράδυ»

φωτογραφία: Δημήτρης Εφεντάκης

Μαρία Κουγιουμτζή - Ελληνίδα πεζογράφος - ενδεικτική εργογραφία - ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

 

Μαρία Κουγιουμτζή   πεζογράφος

 

-1945: Θεσσαλονίκη: γέννηση Μαρία Κουγιουμτζή, Ελληνίδα πεζογράφος.

 

πεζογραφία:

 

2008: Μαρία Κουγιουμτζή, «Άγριο βελούδο»,  Καστανιώτης, Αθήνα, (σ. 208), (1^η συλλογή διηγημάτων)

< σημείωση: Η πρωτοεμφανιζόμενη πεζογράφος Μαρία Κουγιουμτζή (γένν. 1945) για την διηγηματογραφική συλλογή της «Άγριο βελούδο» τιμήθηκε με το Βραβείο διηγήματος του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη, όπως επίσης και το Βραβείο διηγήματος που θεσμοθετεί το περ. Διαβάζω.

  Η πρώτη αυτή συλλογή διηγημάτων αποτελείται από 27 διηγήματα.>  

 

2011: Μαρία Κουγιουμτζή, «Γιατί κάνει τόσο κρύο στο δωμάτιό σου;», Καστανιώτης, Αθήνα, (σ. 212),   (2^η συλλογή διηγημάτων της)

 

2013: Μαρία Κουγιουμτζή, «Κι αν δεν ξημερώσει;», Καστανιώτης, Αθήνα, (1^ο μυθιστόρημα)

 

2016: Μαρία Κουγιουμτζή, «Όλα μπορούν να συμβούν μ’ ένα άγγιγμα», Καστανιώτης, Αθήνα, (σ. 248), (3^η συλλογή διηγημάτων) .

< σημείωση: για παρουσίαση-κριτική της τρίτης συλλογής διηγημάτων της Μαρίας Κουγιουμτζή δες μεταξύ άλλων στον ιστότοπο «Ποιητικοί Διάλογοι» την κριτική της Βασιλικής Χρίστη. >

 

2020: Μαρία Κουγιουμτζή, «Νύχτες πυρετού», Καστανιώτης, Αθήνα, (σ. 544), (2^ο μυθιστόρημα)

Κατερίνα Θανοπούλου - "Ζώσα Μνήμη" - ποιητική συλλογή, 2021 - ΠΟΙΗΣΗ

 

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΘΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

ΖΩΣΑ ΜΝΗΜΗ

ποιητική συλλογή 2021

 

 

Η τρίτη ποιητική συλλογή 

της Κατερίνας Θανοπούλου

«Ζώσα Μνήμη», 

εκδόσεις Άπαρσις, Αθήνα, 2021.

 

               

 

 

 

 

 

βραδιά παρουσίασης της ποιητικής συλλογής

της Κατερίνας Θανοπούλου,

 «ΖΩΣΑ ΜΝΗΜΗ»,

την Τετάρτη 30 Ιουνίου στις 7.30μ.μ.,

στην υπέροχη αυλή του   Τεχνοχώρου Φάμπρικα -  

Μεγάλου Αλεξάνδρου κ' Ευρυμέδοντος, Κεραμεικός. 

Ευάγγελος Παπαγιάννης - ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ - ΕΙΚΑΖΕΙΝ

 

Ευάγγελος Παπαγιάννης

ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ  

 Από τη σειρά: «Προσωπεία θεάτρου»

Προσωπείο 1

 

 

Ευάγγελος Παπαγιάννης

Από τη σειρά: «Προσωπεία θεάτρου»

Προσωπείο 2

  

 

 

Κωνσταντίνος Πέρβελης - θεατρικός συγγραφέας, θιασάρχης, πεζογράφος - Εις πείσμα των αποσιωπητών - ΜΝΗΜΟΤΕΧΝΕΙΟΝ

 

Κωνσταντίνος Πέρβελης:

θεατρικός συγγραφέας, θιασάρχης και πεζογράφος

η έκπληξη των αγνοηθέντων

 

 

   Στοιχεία για τον Κωνσταντίνο Πέρβελη, θιασάρχη, ηθοποιό, θεατρικό συγγραφέα και πεζογράφο, Αθηναίο όπως δηλώνει ο ίδιος στην καταγωγή, μπορεί να αναζητήσει κανείς σε άρθρα της Κωνσταντίνας Ριτσάτου, που μάλλον πρώτη ανέσυρε από τη λήθη τον συγκεκριμένο δημιουργό καθώς οι προηγηθείσες πριν τις έρευνές της πληροφορίες για αυτόν ήταν διάσπαρτες και ελάχιστες, όπως επίσης και σε άρθρα της Αναστασίας Τσαπανίδου, τα περισσότερα εκ των οποίων διαθέσιμα στο διαδίκτυο.

 

 

Θεατρικά έργα:

 

1877: Κωνσταντίνος Σ. Πέρβελης, «Ή με παίρνεις ή σε σκοτώνω: κωμωδία εις πράξεις δύο», [εκδίδοται δαπάνη Αριστείδου Λέκα], εκ του τυπογραφείου «Μέντορος», Εν Αθήναις, (θεατρικό) (έκδοση)

 

1887: Κωνσταντίνος Σ. Πέρβελης, «Ο δραματουργός. (Τραγωδία πρωτότυπος εις πράξεις πέντε – εικόνας έξ. Διδαχθείσα το πρώτον εν Οδησσώ τη 16 Απριλίου 1887)», τύποις Ν. Χρυσογέλου, Εν Οδησσώ, (θεατρικό) (έκδοση) (παράσταση)

< σημείωση: Τα πρόσωπα του έργου και η τοποθέτηση της σκηνής από το άθρο της Κωνσταντίνας Ριτσάτου «Εθελούσια θύματα, πρόμαχοι της μελλούσης ευημερίας της εθνικής σκηνής» στο περ. «Σκηνή», τχ. 10 (2018) ιδίως τις σελίδες 70-71:

  «Στο θεατρικό έργο του Κωνσταντίνου Πέρβελη τον «Δραματουργό», ο Πελίνης είναι «διευθυντής του δραματικού θιάσου».

  Τα υπόλοιπα μέλη που συγκροτούν τον θίασο είναι ο Φιορανίνης, «δραματουργός», η σύζυγός του Ιωάννα, «ηθοποιός», και τέσσερις ακόμα «ηθοποιοί», ο Πέτρος, ο Αλταρόζας, η Δάφνη και η Ιωσηφίνα.

     Η καλλιτεχνική ομάδα συμπληρώνεται με μερικούς ακόμα ανώνυμους «ηθοποιούς», αλλά και με έναν «τεχνικό της σκηνής», έναν «κομμωτή» και κάποιους υπηρέτες.

    Όλοι οι χαρακτήρες του δράματος βρίσκονται στη Φλωρεντία «ενεστώσα εποχή», δηλαδή στα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του 1880, όταν η πεντάπρακτη τραγωδία παίζεται για πρώτη φορά στην Οδησσό.

     Οι επαγγελματικές ιδιότητες των προσώπων σημειώνονται στον κατάλογο που συνοδεύει την έκδοση του θεατρικού έργου και η πληροφορία για την πρώτη παράσταση στην Οδησσό, η οποία ήταν αθησαύριστη μέχρι σήμερα, βρίσκεται στο εξώφυλλο. > 

 

 

1888: Κωνστανίνος Σ. Πέρβελης, «Το όνειρον. (δράμα οικογενειακόν πρωτότυπον, εις πράξεις πέντε – εικόνας έξ.)», τύποις Ν. Χρυσογέλου, Εν Οδησσώ, (θεατρικό) (έκδοση)

 

1888: Κωνσταντίνος Σ. Πέρβελης, «Η Γιαννούλα. (δράμα πρωτότυπον εις πράξεις τρεις, μετά προλόγου εις πράξεις δύο)», τύποις Ν. Χρυσογέλου, Εν Οδησσώ, (θεατρικό) (έκδοση)

 

 

1891: Κωνσταντίνος Σ. Πέρβελης, «Λαϊς η Κορινθία. Τραγωδία εις πράξεις έξ», εκ του τυπογραφείου Δημητρίου Νικολαέσκου, Κωνστάντσα, (σ. 198), (θεατρικό) (έκδοση)

< υποσημείωση: στο εξώφυλλο του εκδοθέντος βιβλίου χρονολογία είναι 1892. Υπάρχει στο ίδιο βιβλίο εσώφυλλο με χρονολογία 1891.>

<  σημείωση 1: τα της Τραγωδίας πρόσωπα:

/ - Λαϊς, η περίφημος εταίρα της Κορίνθου,

/ - Νύμφαι,  εν τη της Λαϊδος ακαδημία ευφραδείας και έρωτος εν Κορίνθω:

/ - Αύρα,

/ - Καλλιστώ,

/ - Λευκοθέα,

/ - Βακχίς,

/ - Νάννιον,

/ - Ασπασία, η χήρα του μεγάλου Περικλέους,

/ - Νύμφαι, ακόλουθοι της Ασπασίας:

/ - Καλλιρρόη,

/ - Μελπομένη,

/ - Ερατώ,

/ - Αντιόπη,

/ - Ιππόστρατος ο Θεσσαλός,

/ - Ξενοκράτης, ποιητής, φίλος ΛαΪδος,

/ - Αρίστιππος, ο φιλόσοφος, ο εξ απορρήτων της Λαϊδος,

/ - Πλάτων, ο θείος,

/ - Διογένης, ο κυνικός,

/ - Ευριπίδης, ο τραγικός,

/ - Ξένοι κολλημένοι παρά τη Λαϊδι:

/ - Βρούτος,

/ - Δάτις,

/ - Σκόπας, ο γλύπτης,

/ - Απολλώνιος, βασιλεύς, μέγας ιεροφάντης εν τοις Ελευσινίοις μυστηρίοις,

/ - Άγραυλος,

/ - Ηρώ, παιδίσκη ιέρεια, (μέλισσα) εν τοις Ελευσινίοις,

/ - Μυρτίλλος,

/ - Θάλεια, σύζυγος του Ιπποστράτου,

/ - Ανδρομάχη, μήτηρ της.

Επίσης: Νύμφαι, προσκεκλημένοι, στρατιώται, δορυφόροι, ιέρειαι.

Η σκηνή εν μεν τη Α’, Β’, Ε’ και Στ’ Πράξει εν Κορίνθω

Η σκηνή εν δε τη Γ’ και Δ’ Πράξει Εν Αθήναις. >

/ σημείωση 2: Έχει εξώφυλλο με χρονολογία 1892, τύποις Δημητρίου Νικολαέσκου, Κωνστάντσα, (σ. 98), (θεατρικό) (έκδοση)

 <-πηγή: Ανέμη, Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Νεοελληνικών Σπουδών.  

  (Στο συγκεκριμένο ιστότοπο «Ανέμη» παρατίθεται ολόκληρο το κείμενο. Κάτι φυσικά το οποίο συγχαίρουμε, και σημειώνουμε ότι υποχρεωτικά θα έπρεπε όλοι οι αντίστοιχοι φορείς που διαθέτουν, διαφυλάττουν, διαχειρίζονται, ελέγχουν ή παρακρατούν παλαιότερα κείμενα, έργα, χειρόγραφα, έντυπα, περιοδικά ή οιουδήποτε τύπου εκδόσεις θα έπρεπε εκ του νόμου και εκ της ηθικής υποχρεώσεως να τα έχουν παραθέσει σε ηλεκτρονική μορφή διαθέσιμα στο διαδίκτυο τοις πάσι, δεδομένου ότι αυτά αποτελούν εθνικό κεφάλαιο και κοινή πολιτιστική κληρονομιά, η οποία δεν ανήκει μόνον εις την μέχρι πρό τινος διαχείρισιν και κατά περίστασιν δημοσίευσιν από μέλη τεχνογνωστικών ελίτ.  )

 

 

1896: Κωνσταντίνος Σ. Πέρβελης, «Το όνειρον. (δράμα οικογενειακόν πρωτότυπον εις πράξεις πέντε – εικόνας έξ)», έκδοσις β’, τύποις «Αλβιώνος» Χ. Κουππά, Εν Λάρνακι, (θεατρικό) (επανέκδοση)

< υπενθύμιση: η α΄ έκδοση στα 1888, Οδησσός. > 

 

 

 

 

Πεζογραφία:

 

1874: Κωνσταντίνος Σ. Πέρβελης, «Το μέγαρον Κρέβερ. (μυθιστόρημα πρωτότυπον)», εκ του τυπογραφείου Νικολάου Ρουσοπούλου, Εν Αθήναις, (μυθιστόρημα)

 < πηγή: Κωνσταντίνα Ριτσάτου, «Κωνσταντίνος Σ. Πέρβελης: ένας γνωστός-άγνωστος στην Κύπρου του ύστερου 19ου αιώνα», - άρθρο στο περ. «Παράβασις» (Αθήνα, 2017, τόμος 15/2, σελ. 109-125). >

 

 

1885: Κωνσταντίνος Σ. Πέρβελης, «Ράκη και σάρωθρον. (μυθιστόρημα πρωτότυπον)», τύποις Ν. Χρυσογέλου, Εν Οδησσώ, (τετράτομο μυθιστόρημα)

 < Η εκδοτική ολοκλήρωση του συγκεκριμένου τετράτομου μυθιστορήματος του Κωνσταντίνου Πέρβελη στα 1887. > .

< αντιγράφω τμήμα του άρθρου της Αναστασίας Τσαπανίδου αναφερόμενα στα χαρακτηριστικά της γραφής του Κωνσταντίνου Πέρβελη.

   Ο τίτλος της ανακοίνωσης: Αναστασία Τσαπανίδου, «Κ.Σ. Πέρβελης: ένας περιφερόμενος λογοτέχνης και θεατράνθρωπος στα Βαλκάνια του ύστερου 19^ου αιώνα» εμπεριέχεται στο συλλογικό τόμο «4^ο Συνέδριο των Νεοελληνιστών Βαλκανικών χωρών», (22-24 Νοεμβρίου 2019, Κομοτηνή) Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Περιλήψεις Ανακοινώσεων, Κομοτηνή, 2019.   

 «  Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν η συχνά ιδιότυπη, εκκεντρική και ενίοτε ανατρεπτική γραφή του, η έφεσή του σε μια αφηγηματική μετα-γλώσσα σπάνια στην εποχή του, καθώς και οι γόνιμοι εμβολιασμοί της μυθοπλασίας με στοιχεία από τον κόσμο του θεάτρου, που διοχετεύονται εξίσου στη δομή της (π.χ. η σκηνοθετική διάσταση της αφήγησης και η μετατροπή του αναγνωστικού κοινού σε θεατρικό), στη θεματική της (π.χ. οι καλλιτεχνικοί θίασοι και οι εγκληματικές συμμορίες-θίασοι) και στο ιδεολογικό της περιεχόμενο (π.χ. η υποκριτική τέχνη ως καλλιτεχνική δημιουργία και ως κοινωνική συμπεριφορά).»

 

 

 

1899: Κωνσταντίνος Σ. Πέρβελης, «Ποτέ μη φταίξης στο χωριό. (Διήγημα ειδυλλιακόν)», εκ του τυπογραφείου Ι. Πολίτου, Κάϊρο, (Διήγημα)  

     Λόγος Έμφρων

logosemfron.blogspot.com

Κινηματογραφική φωτογραφία - ΜΝΗΜΟΤΕΧΝΕΙΟΝ

 Κινηματογραφική φωτογραφία ΜΝΗΜΟΤΕΧΝΕΙΟΝ

MARIO PUZO, The Dark Arena, debut novel, 1955 - MNHMOTEXNEION

 

Mario Puzo, “The Dark Arena”, debut novel,  1955

 

The Dark Arena, 1955, το πρώτο μυθιστόρημα του Mario Puzo.

 

[ Στο α’ μέρος το κριτικό σημείωμα προέρχεται από τον συντάκτη (άγνωστο) του ιστότοπου Pulp.

  Στο β’ μέρος παρουσιάζεται σύντομη παρουσίαση από το οπισθόφυλλο του εξωφύλλου του βιβλίου.

  Ατυχώς το εξώφυλλο του βιβλίου, εκδόσεις Bell, έχει τα εκδοτικά χαρακτηριστικά των pulp μυθιστορημάτων με την ημίγυμνη ξανθιά  καλλονή, προφανώς την παρουσιαζόμενη μέσα στο βιβλίο κεντρική ηρωϊδα ως Hella, ξαπλωμένη στο κρεβάτι μιας κρεβατοκάμαρας. ]

 

α’ μέρος

 

   Ο Mario Puzo δημοσίευσε το "The Dark Arena" στα 1955.

   Θα γινόταν παγκοσμίως διάσημος δεκαπέντε χρόνια αργότερα χάρη στο μυθιστόρημά του «The Godfather» [Ο Νονός], αλλά εδώ οι αναγνώστες τον βρίσκουν να εξερευνά τη Βρέμη της Γερμανίας μετά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, η οποία βομβαρδίζεται και χωρίζεται μεταξύ αμερικανικών και ρωσικών στρατευμάτων.

   Ο κύριος χαρακτήρας του μυθιστορήματος, ο Walter Mosca,  προσπαθεί να βρει σκοπό σε αυτό το καταραμένο τοπίο, αλλά η φύση του και το χάος γύρω του τον εμποδίζουν να βρει την ανθρωπιά που έχασε στον πόλεμο. Ακόμη και η αγάπη της φίλης του Hella δεν φαίνεται να γεμίζει το κενό μέσα του.

   Το βιβλίο είναι εξαιρετικά τραγικό ως προς τη διάθεση (mood) από τις πρώτες κιόλας σελίδες του και καθίσταται προφανές ποιος χαρακτήρας πρόκειται να φέρει το βάρος του αναπόφευκτου θλιβερού τέλους.

   Το ταλέντο του Puzo σε αυτό, το εναρκτήριο μυθιστόρημά του που παράγεται σε ηλικία είκοσι πέντε ετών, λάμπει στο σκοτάδι.

   Όπως και πολλά πρώτα βιβλία, θα μπορούσε να ξεχασθεί, αλλά από την άλλη πλευρά είναι ενδιαφέρον όταν ο Puzo απλώνει τα λογοτεχνικά φτερά του σε μεγάλα περιγραφικά αποσπάσματα προφανώς προερχόμενα από προσωπική παρατήρηση.

 

 

 

β’ μέρος

 

  Από το εξώφυλλο του βιβλίου:

  

   «Ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα με θέμα Αποχαιρετισμός στα όπλα από τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά.  ».

                                 (εφημερίδα): New York Herald Tribune

 

   Η «Σκοτεινή Αρένα» είναι η ιστορία της κατεχόμενης Γερμανίας,  όπου ένας Αμερικανός θα μπορούσε να ξεφύγει από τη δολοφονία ενός Γερμανού, αλλά να πάει στη φυλακή για «αδελφοποίηση» [for “fraternizing’] με τη γυναίκα που αγαπούσε.

  Ήταν ένας κόσμος που κυριαρχείται από τη μαύρη αγορά, με το πανίσχυρο τσιγάρο ως το μέσο ανταλλαγής. Για μια κούτα τσιγάρα, ή λιγότερο, οι νικητές είχαν την επιλογή των γυναικών, ή σχεδόν ο,τιδήποτε άλλο ήθελαν.

   Αυτή ήταν η σκοτεινή αρένα όπου ο Walter Mosca, πρώην GI (κυβερνητικός πράκτορας) και τώρα πλέον πολίτης, πέρασε τις μέρες και τις νύχτες του. Ήταν εκεί, όπου εκείνος και η γερμανίδα κοπέλα του, η Έλλα, προσπάθησαν να φτιάξουν έναν κόσμο (δικό τους) μέσα από ένα μικρό δωμάτιο.